Hesse Hermann — Dzieła
Urodzony w 1877 roku niemiecki pacyfista, laureat Literackiej Nagrody Nobla w roku 1946, malarz, pisarz, eseista i poeta. Herman Hesse był niewątpliwie postacią nietuzinkową. W pracach Hessego czuć nastrój nauk buddyjskich i rozwijającej się wówczas psychoanalizy, co wynika zapewne z filozofii, którą wyniósł ze swego domu rodzinnego. Pisarz tak wspomina swoje młodzieńcze lata i życie rodzinne: „Tu modlono się i czytano Biblię, studiowano i uprawiano filozofię indyjską, tu grano wiele dobrej muzyki, tu wiedziano o istnieniu Buddy i Laozi, przyjmowano gości z wielu krajów”.
Edukację rozpoczął niewinnie od gimnazjum. Po jego ukończeniu wstąpił do protestanckiego seminarium teologicznego w Maulbronn, z którego w pewnym momencie po prostu uciekł, co poskutkowało jego wydaleniem. Po ucieczce zamieszkał u znajomego egzorcysty, ale epizod ten niemal przypłacił życiem. Nie wiadomo do końca, co tam się działo, ale po tym epizodzie pisarz podjął nieudaną próbę samobójczą. Hesse jeszcze kilkakrotnie przeżywał kryzysy psychiczne. Zmagał się z depresją i melancholią, co ostatecznie skierowało go w kierunku psychoanalizy. Poddał się psychoterapii u ucznia Carla Gustava Junga, doktora Langa.
W pewnym momencie okrzyknięto go zdrajcą narodu niemieckiego, gdyż podczas I wojny światowej apelował o zaprzestanie agresji militarnej. Krytykował nacjonalizm, rozwiązania siłowe i militaryzm, co nie przysparzało mu popularności w kraju urodzenia. W 1919 roku postanowił przenieść się do Szwajcarii, dzięki czemu mógł, po dojściu Hitlera do władzy, ukrywać u siebie Tomasza Manna oraz Martina Bubera.
W uzasadnieniu literackiej Nagrody Nobla czytamy, że otrzymał ją „za inspirującą twórczość, która w swoim rozwoju ku śmiałości i głębi reprezentuje zarówno klasyczne ideały humanisty, jak i wysokie wartości stylu”.
Humanista, pacyfista, człowiek wielkiej odwagi, który niestety za swą wrażliwość płacił dużą cenę. Pokochany przez hipisów i z każdym rokiem ceniony coraz bardziej, zarówno przez czytelników, jak i krytyków.
Autor Siddharthy i Narcyza i Złotoustego zmarł 9 sierpnia 1962 w Montagnoli w Szwajcarii. Pozostawił po sobie kilkadziesiąt powieści, wierszy i opowiadań, o których można powiedzieć tylko to, co powiedział Tomasz Mann: „szczytowe i najczystsze dokonania naszej epoki”.
Zbiór dzieł zawiera następujące tytuły:
Tom | Tytuły |
---|---|
Tom 1 | Baśnie |
Tom 2 | Wyższy świat |
Tom 3 | Peter Camenzind |
Tom 4 | Rosshalde |
Tom 5 | Demian |
Tom 6 | Trzy opowieści z życia Knulpa |
Tom 7 | Siddhartha |
Tom 8 | Kuracjusz. Notatki z kuracji w Baden |
Tom 9 | Księga obrazów |
Tom 10 | Wilk stepowy |
Tom 11 | Narcyz i Złotousty |
Tom 12 | W nas i poza nami |
Tom 13 | Podróż na wschód |
Tom 14 | W słońcu dawnych dni |
Tom 15 | Gertruda |
Tom 16 | Im dojrzalsi, tym młodsi |
Tom 17 | Podróże senne |
Tom 18 | Gra szklanych paciorków |
Tom 19 | B. Zeller, Herman Hesse |
Tom 20 | Kartki ze wspomnień |
Tom 21 | Odnowiciel świata |
Tom 22 | Moja wiara |
Tom 23 | Jego życie w obrazach i tekstach |