Hemingway Ernest — Dzieła
Twardziel z Illinois, który podczas swego życia przeżył tyle, że mógłby swymi doświadczeniami obdarzyć małe miasto. Urodzonego w 1899 roku Ernesta Hemingwaya wciąż niezmiennie uznaje się za jednego z wybitniejszych pisarzy XX wieku. Czytając jego biografię można dostać zadyszki. Uczestnik kilku wojen, wiele razy ranny, przeżył dwie katastrofy lotnicze (w zasadzie dzień po dniu), był laureatem Nagrody Pulitzera w 1953 i Literackiej Nagrody Nobla w roku 1954, żonaty cztery razy, ojciec trójki dzieci, podróżnik, który odwiedził niemalże wszystkie kontynenty. Był przedstawicielem tzw. „straconego pokolenia” – pisarzy amerykańskich, dorastających podczas I wojny światowej. To Hemingway jest autorem tego pojęcia. Użył go pierwszy raz w powieści Słońce też wschodzi.
Wychowywał się nieopodal Chicago. Jego matka była aktywną i często koncertującą muzyczką, a ojciec zajmował się medycyną. Od matki, z którą był bez przerwy skonfliktowany, nauczył się wrażliwości muzycznej, tak wyraźnej w jego przyszłych utworach literackich. Ojciec zaszczepił mu miłość do natury, co poskutkowało tym, że Hemingway był do końca życia miłośnikiem terenów wolnych od obecności człowieka. Bardzo szybko zajął się słowem pisanym. Wraz ze swoją siostrą Marceline publikowali w szkolnej gazetce, a po ukończeniu liceum rozpoczął pracę w gazecie Kansas City Star. Praca dziennikarza ukształtowała jego ostry styl, którym tak zasłynął w beleterystyce.
Później nadeszły wojny. Hemingway brał udział w I wojnie światowej, gdzie został odznaczony włoskim Medalem za Męstwo Wojskowe, po tym jak ciężko ranny wciąż udzielał pomocy włoskim żołnierzom. Następnie była hiszpańska wojna domowa, podczas której był korespondentem gazety North American Newspaper Alliance. Podczas II wojny światowej brał udział w przełomowym, także tragicznym lądowaniu w Normandii. Po udanym desancie Hemingway ruszył w głąb lądu, gdzie przydarzyło mu się mnóstwo przygód. Gdzieś po drodze stanął na czele oddziału, który pojmał kilku Niemców i został przywódcą wiejskiej bojówki. Otrzymał ostatecznie Brązową Gwiazdę, którą przyznano mu za okazane męstwo podczas II wojny światowej.
Podczas swoich podróży nieszczęśliwie się zakochiwał, żenił i rozwodził. Przyjaźnił się z wielkimi pisarzami, artystami, członkami bohemy. Do jego bliskich przyjaciół należeli Joyce, Fitzgerald, Picasso, Gertrude Stein, Madox Ford, Yeats, Ezra Pound oraz Bronisław Zieliński, który przetłumaczył większość dzieł Hemingwaya na polski.
Koniec życia autora skrył cień. Obawiał się o swoje zdrowie, życie i finanse. Twierdził, że jest obserwowany i faktycznie był, gdyż prowadzone przez Hoovera FBI miało ciągle na pisarza oko. Cała sytuacja mocno odbiła się na kondycji psychofizycznej Hemingwaya. Żona i przyjaciele próbowali mu pomóc i robili wszystko, aby powrócił do stabilności. Niestety nie udało się. 2 lipca 1961 Hemingway zastrzelił się ze swojej ulubionej strzelby.
Zbiór dzieł zawiera następujące tytuły:
Tom | Tytuły |
---|---|
Tom 1 | Słońce też wschodzi |
Tom 2 | Pożegnanie z bronią |
Tom 3 | Śmierć po południu |
Tom 4 | Zielone wzgórza Afryki |
Tom 5 | 49 opowiadań |
Tom 6 | Mieć i nie mieć |
Tom 7 | Komu bije dzwon |
Tom 8 | Piąta kolumna |
Tom 9 | Za rzekę, w cień drzew |
Tom 10 | Stary człowiek i morze |
Tom 11 | Ruchome święto |
Tom 12 | Wyspy na Golfsztromie |
Tom 13 | To co prawdziwe o świcie |