Szekspir, Shakespeare William – Dzieła
Wokół najsłynniejszego Anglika na świecie krąży kilka tajemnic. Pierwsza to data jego urodzenia. Przyjęło się, że urodził się 23 kwietnia 1564 roku, ale pewności nikt nie ma. Druga to data jego śmierci i tu zdania są już bardziej podzielone, bo, albo 23 kwietnia, albo 3 maja 1616 roku.
Jest poetą narodowym Anglii, a gigantyczna sława przyszła niestety dopiero po jego śmierci, chociaż za życia osiągnął również duży sukces. Autor 38 sztuk i 154 sonetów (prawdopodobnie – to kolejna tajemnica). Reformator teatru, najczęściej kupowany i najczęściej cytowany literat na świecie. Wprowadził do języka angielskiego około 1600 nowych słów. Kolejną tajemnicą jest chronologia jego dzieł, a jeszcze kolejną kwestia autorstwa niektórych z nich. Eksperci wciąż się spierają i pewnie długo nie przestaną.
W wieku osiemnastu lat ożenił się ze starszą od niego o osiem lat Anne Hathwaway. Mieli trójkę dzieci (w tym dwójkę bliźniąt). Tu pojawia się kolejna tajemnica, bo nic nie wiadomo o życiu Szekspira w 7 latach po urodzeniu się bliźniąt. Okres ten nazywany jest „straconymi latami” i pobudza do coraz bardziej malowniczych pomysłów na to, co też słynny dramaturg robił w tym czasie.
Pierwsza wzmianka o Szekspirze pojawia się w 1592 roku. Był w tym czasie członkiem Trupy Lorda Szambelana, która zmieniła później nazwę na King’s Men. W 1598 roku po raz pierwszy wziął udział w przedstawieniu i zaczęto też traktować go jako autora sztuk. Był też współwłaścicielem Globe Theatre.
Oprócz talentu dramatycznego jawił sie również jako świetny organizator. Zdobył między innymi dla swej trupy potężnego mecenasa w postaci Króla Jakuba I, zaś dla swojej własnej twórczości zdobył wsparcie hrabiego Henry’ego Wriothesleya.
Zmarł w 1616 roku. Został pochowany w absydzie kolegiaty Świętej Trójcy w Stratford. Kupił sobie ten przywilej za 440 funtów. Na nagrobku Shakespeare’a, pod popiersiem, widnieje epitafium w języku łacińskim: „Pylos w osądach, Sokrates w geniuszu, Maro w sztuce” – część pierwsza i „Ziemia go grzebie, ludzie opłakują, do Olimpu należy” – część druga oraz wiersz w języku angielskim zawierający błogosławieństwo dla tego, kto uszanuje grób Shakespeare’a i przekleństwo dla tego, kto się poważy ruszyć jego kość.
Zbiór dzieł zawiera następujące tytuły:
Tom | Tytuły |
---|---|
Tom 1 | Hamlet |
Tom 2 | Sen nocy letniej |
Tom 3 | Romeo i Julia |
Tom 4 | Poskromienie złośnicy |
Tom 5 | Makbet |
Tom 6 | Król Lear |
Tom 7 | Wesołe kumoszki z Windsoru |
Tom 8 | Otello |
Tom 9 | Jak wam się podoba |
Tom 10 | Kupiec wenecki |
Tom 11 | Tytus Andronikus |
Tom 12 | Komedia omyłek |
Tom 13 | Koriolan |
Tom 14 | Wiele hałasu o nic |
Tom 15 | Antoniusz i Kleopatra |
Tom 16 | Burza |
Tom 17 | Dwaj panowie z Werony |
Tom 18 | Henryk IV, cz. 1 |
Tom 19 | Henryk IV, cz. 2 |
Tom 20 | Miarka za miarkę |
Tom 21 | Wszystko dobre, co się dobrze kończy |
Tom 22 | Juliusz Cezar |
Tom 23 | Wieczór Trzech Króli |
Tom 24 | Henryk V |
Tom 25 | Cymbelin |
Tom 26 | Tymon Ateńczyk |
Tom 27 | Henryk VIII |
Tom 28 | Ryszard II |
Tom 29 | Perykles, książę Tyru |
Tom 30 | Gwałt na Lukrecji |
Tom 31 | Zimowa opowieść |
Tom 32 | Ryszard III |
Tom 33 | Stracone zachody miłości |
Tom 34 | Wenus i Adonis |
Tom 35 | Henryk VI, cz. 1 |
Tom 36 | Henryk VI, cz. 2 |
Tom 37 | Henryk VI, cz. 3 |
Tom 38 | Król Jan |
Tom 39 | Troilus i Kresyda |
Tom 40 | Sonety |