Wiadomo, że dajemy prezenty by:
– odwdzięczyć się
– zyskać przychylność
– zrehabilitować się
– podnieść rangę jakiegoś wydarzenia lub uroczystości
– czy po prostu uhonorować kogoś
Prezenty wymieniane były od zarania dziejów. Były dźwignią potężnej reguły wzajemności, dzięki której krystalizowały się pierwsze organizmy społeczne. Będąc zalążkiem wymiany towarowej stały się czynnikiem rozwoju cywilizacyjnego. Społeczna reguła wzajemności gwarantowała, że darczyńcy nie ubywało, bo zgodnie z nią otrzymywał w ramach rewanżu inne potrzebne mu dobra. Niektórzy naukowcy nawet twierdzą, że właśnie ta wymiana w ramach honorowego łańcucha zobowiązań uczłowieczyła naszych przodków.
Co jest tak naprawdę ukrytym motywem naszego działania?
Czy nie zdarzało się tak, że gdy już kupimy wytworny prezent to nie możemy doczekać się chwili by go wręczyć? Czy nie czujemy się podekscytowani niczym nastolatka, wybierająca się na pierwszą randkę? Właśnie! O czym to świadczy? Czy nie myślimy przypadkiem … o sobie. Niecierpliwie czekamy na reakcję, jaką wywrze nasz oryginalny prezent. Czy doceniony zostanie nasz pomysłowy wybór i zauważony wyrafinowany smak? Czasami nawet wstrzymujemy oddech, czekając na tę chwilę. Liczymy na to, że odpieczętowaniu prezentu towarzyszył będzie okrzyk zaskoczenia i wybuch radości?
Kupując >>>